Το Τζίνι βγήκε απ το μπουκάλι…..

Max Keiser : Είμαστε σε  Νομισματικό Πολεμο !!!   Το Τευτονικό Τζινι βγήκε απ το μπουκάλι !

http://friendfeed.com/?auth=tZlXYUzu6VRfmpfW&format=atom

Τέλος στις συνωμοσίες λέει ο Δ. Παύλου Μελά ;

Οι κυβερνώντες δεν θα αφήσουν τους δημάρχους και τους περιφερειάρχες να σηκώσουν κεφάλι, με όσους νόμους κι αν ψηφιστούν…

«Η Κεντρική εξουσία συνωμοτεί σε βάρος της αυτοδιοίκησης χρόνια τώρα» μου έλεγε προχθές ο Διαμαντής Παπαδόπουλος,  παλιό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και νυν δήμαρχος του Καλλικρατικού δήμου Παύλου Μελά (Σταυρούπολη, Πολίχνη, Ευκαρπία). Αυτή η πεποίθηση δεν είναι μόνο του συγκεκριμένου αιρετού, αλλά και πολλών άλλων, ασχέτως που δημοσίως δεν την ομολογούν για δικούς τους και διαφορετικούς λόγους.
Όμως πώς να το κάνουμε; Παρά τις εξαγγελίες της κυβέρνησης ότι με το νέο νόμο του Καλλικράτη, η τοπική αυτοδιοίκηση, θα γίνει πλέον  ανεξάρτητη και αυτόνομη και κυρίως με δικό της προϋπολογισμό για να μην… επαιτεί όπως στο παρελθόν, (κοινώς για να μην πέφτει στην ανάγκη του εκάστου υπουργού εσωτερικών και… αποκέντρωσης ή στην εκάστοτε κυβέρνηση)  η νέα εποχή έχει αρχίσει με τους χειρότερους οιωνούς. Με άδεια ταμεία, με αλληλοεπικαλύψεις αρμοδιοτήτων και αρμοδίων και φυσικά με εκατοντάδες διευκρινιστικές εγκυκλίους που ακόμη τις διαβάζουν για να τις καταλάβουν και κάποια στιγμή – πρώτα ο θεός και μετά ο Ραγκούσης – να τις εφαρμόσουν!
Ίσως μόνο ένας πρώην βουλευτής και νυν δήμαρχος θα μπορούσε… να καταλάβει επαρκώς τα προβλήματα του Καλλικράτη με το καλημέρα ή καλύτερα πως και γιατί η Βουλή βιάστηκε να θεσμοθετήσει τους νέους δήμους και περιφέρειες. Μιλώντας με τον Δημήτρη Γαλαμάτη, πρώην βουλευτή της Β Θεσσαλονίκης και νυν δήμαρχο Βόλβης (Άγιος Γεώργιος, Απολλωνία, Αρέθουσα, Εγνατία, Μάδυτος και Ρεντίνα) κατάλαβα σαφώς ότι έτσι είναι. Αυτός δεν θα δυσκολευτεί το ίδιο με τους υπόλοιπους συναδέλφους του, διότι  ξέρει από νόμους και εγκυκλίους του… ποδαριού!
Οι πολίτες όμως ή έστω αυτοί που ακόμη ψηφίζουν, δεν έχουν ούτε τις υπομονές ούτε την εμπειρία του. Απλώς θέλουν να πάνε στις υπηρεσίες να τους χτυπήσουν τις νέες σφραγίδες (που ακόμη οι περισσότεροι δεν τις έβγαλαν) και να τους δώσουν αριθμό πρωτοκόλλου για να μπαίνουν σε σειρά οι δουλειές τους. Αυτό γινόταν πριν τον Καλλικράτη, αυτό το… ελάχιστο περίμεναν με την υλοποίηση του. 
Έτσι όταν ακούν να μαλώνουν δυο αυτοδιοικητικοί, ένας νυν και ένας πρώην δήμαρχος, όπως στην περίπτωση των δυο… γαλάζιων Λαφαζανίδη-Χατζηβρέττα, στον Εύοσμο για  χρέη και οφειλές εκατομμυρίων, τα ακούνε βερεσέ και δεν έχουν ούτε τον χρόνο ούτε τη διάθεση να ψάξουν να βρουν ποιανού η αλήθεια είναι ολόκληρη. Άλλωστε δεν έχει και τόση σημασία, αφού κι έτσι κι αλλιώς, αυτοί θα την πληρώσουν! 
Οι αιρετοί οφείλουν σήμερα, χωρίς άλλα άλλοθι και καθυστερήσεις, να εξυπηρετούν τους δημότες και τις τοπικές κοινωνίες. Ούτε να «φανούν» οι εντιμότεροι και οι ικανότεροι,  ούτε  να εξασφαλιστούν  στα μάτια της δικαιοσύνης για τα όσα… περίεργα θα αποκαλύπτονται μέρα με τη μέρα. Το… δίκαιο είναι η Ελλάδα εκτός Αττικής, όση απέμεινε από τα λάθη των κυβερνώντων, να λειτουργήσει τουλάχιστον σε απλές υπηρεσίες όπως μεταβιβάσεις αυτοκινήτων και σπιτιών, άδειες καταστημάτων και πολεοδομίες. Ας κάνουν αυτά και μετά συζητάμε για δρόμους, γεφύρια, πλατείες  και νοσοκομεία..
της Μελίνας Καραπαναγιωτιδου στο voria.gr
melkar4@yahoo.gr

http://friendfeed.com/?auth=tZlXYUzu6VRfmpfW&format=atom

Παιντί ,γράψε μια έκθεση με τίτλο …

..”Πώς πέρασα τα Χριστούγεννα 2010 “ ..του είπε η δασκάλα μόλις γύρισε απ το Ερζερούμ !!

07.01.2011: ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ ΕΝ ΕΤΕΙ 2011

Η δημοσιογράφος Άντρη Δανιήλ, περιγράφει το να βιώνεις την τουρκοκρατία στον 21ο αιώνα. Τώρα που πέρασαν οι γιορτές, ας θυμηθούμε πως κάποιοι συνάνθρωποι και συνέλληνες ζουν στο σκοτάδι της σκλαβιάς. Πρόκειται για ένα συγκλονιστικό οδοιπορικό της κυπριακής «Σημερινής» και της Άντρης Δανιήλ στην Καρπασία της Κύπρου, λίγο πριν από τα Χριστούγεννα του 2010. Η δημοσιογράφος περιόδευσε στη σκλαβωμένη Καρπασία και κατέγραψε στιγμές από τη ζωή των ηρωικών Ελλήνων εγκλωβισμένων.

Ούτε και φέτος οι καμπάνες θα ηχήσουν χαρμόσυνα για την αναγγελία της γέννησης του Θείου Βρέφους στα κατεχόμενα. Η συνεχιζόμενη, εδώ και 36 χρόνια, κατοχή, καθιστά ανέφικτο τον καθώς πρέπει γιορτασμό των Χριστουγέννων, από τους εγκλωβισμένους. Ελεύθεροι πολιορκημένοι, έχουν χάσει πλέον τις ελπίδες τους για εξεύρεση λύσης του Κυπριακού, που να καθιστά βιώσιμη τη ζωή τους, μα εξακολουθούν να ζουν ηρωικά υπό το άγρυπνο βλέμμα των κατακτητών. «Τίποτε δεν περιμένω εγώ, γιατί δεν έχω κανένα να έρθει. Ίσως να περάσω στις ελεύθερες περιοχές που είμαστε καλεσμένοι σε συγγενείς», δήλωσε εγκλωβισμένη που ζει με το σύζυγό της στο κατεχόμενο Ριζοκάρπασο.

Στο ελληνοκυπριακό καφενείο, σαν να μην πέρασε μια μέρα. Οι θαμώνες σκυθρωποί και με βλέμμα γεμάτο πικρία και αγανάκτηση, γεμίζουν το χρόνο τους παίζοντας χαρτιά και συζητώντας τα καθημερινά τους προβλήματα. Σε συγκρατημένες δηλώσεις τους υπό τη σκιά του φόβου που προκαλούν οι Αττίλες, οι θαμώνες του καφενείου ανέφεραν: «Καφενέ και σπίτι, τίποτε άλλο, τίποτα δεν έχει αλλάξει εδώ και χρόνια. Δεν νιώθουμε ελεύθεροι», ανέφερε χαρακτηριστικά άλλος κάτοικος του Ριζοκαρπάσου, σημειώνοντας ότι δικαιούνται αν θέλουν να μεταβούν στις ελεύθερες περιοχές και να γιορτάσουν τις ημέρες αυτές με αγαπημένα τους πρόσωπα.

Τίποτε δεν αλλάζει για μας, ανέφερε ηλικιωμένος, υπογραμμίζοντας ότι εδώ και 36 χρόνια κάνουν υπομονή και απλώς ελπίζουν. Το μόνο που άλλαξε λίγο για εμάς από την περίοδο που άνοιξαν τα οδοφράγματα, είναι ότι έρχεται κόσμος από τις ελεύθερες περιοχές και τον βλέπουμε, περιέγραψε Ελληνοκύπριος εγκλωβισμένος που ζει στο Ριζοκάρπασο με τη σύζυγό του. Είναι σημαντικό για εμάς ανέφερε, να βλέπουμε φίλους και συγγενείς που επισκέπτονται την Καρπασία, να κάνουν σταθμό εδώ και να αλλάζει η διάθεσή μας.

«Εμείς εδώ δεν μπορούμε να κάμουμε τίποτε, δυστυχώς, ανέφερε γεωργοκτηνοτρόφος, χαρακτηρίζοντας τους εγκλωβισμένους σαν φυλακισμένους. Εμάς, λέει, μας καταδίκασαν σε φυλάκιση από το ’55». Ερωτηθέντες οι εγκλωβισμένοι αν αντέχουν να ζουν ηρωικά, υπό το άγρυπνο βλέμμα των κατακτητών, μας ανέφεραν ότι επιμένουν να μην εγκαταλείπουν τα σπίτια τους, αλλά δυστυχώς τους ξέχασαν. Ζούμε με ανθρώπους που δεν μπορούμε να συνεργαστούμε και διαρκώς βιώνουμε τις απαγορεύσεις των κατακτητών. Στο ερώτημα αν ελπίζουν οι εξελίξεις στο Κυπριακό να οδηγήσουν σε μια θετική εξέλιξη, οι εγκλωβισμένοι με την πικρία και το παράπονο να τους πνίγει, απάντησαν ότι πάμε προς το χειρότερο αντί να δούμε καλύτερες μέρες. Καθόλου αισιόδοξοι δεν είναι, ενώ αισθάνονται την πλήρη εγκατάλειψη και αδικία.

Στην Αγία Τριάδα και το Ριζοκάρπασο, τα κάλαντα των Χριστουγέννων αλλιώτικα. Τα παιδιά του Δημοτικού, θέλοντας να συμπαρασταθούν και να ευχηθούν στους μεγαλύτερους για τις γιορτές, τραγούδησαν τα δικά τους διασκευασμένα κάλαντα, που περιελάμβαναν ευχές για λευτεριά στον τόπο μας. Κι όπως όλα τα παιδιά στην ηλικία τους, εξέφρασαν τη δική τους επιθυμία για το γιορτινό δώρο τους. Τελειόφοιτη μάς ανέφερε ότι θα έρθουν τα αδέρφια της από τις ελεύθερες περιοχές και θα γιορτάσουν μαζί. Αυτό, είπε, είναι μεγάλο και υπέροχο δώρο. Τα μικρότερα παιδάκια ζήτησαν μεταξύ άλλων σπαθιά, κούκλες, κινητά τηλέφωνα και άλλα παιγνίδια που φαντάζονται ότι θα τους τα φέρει ο Άγιος Βασίλης.

Εικόνες ζωντανής προσφυγιάς ξεδιπλώθηκαν μπροστά μας, όταν έφθασαν τα φορτηγά των Ηνωμένων Εθνών, με τις προμήθειες και τα είδη πρώτης ανάγκης. Πετρέλαιο, γκάζι και τρόφιμα φθάνουν, μία φορά την εβδομάδα στους εγκλωβισμένους. Αλεύρι, ελαιόλαδο, μακαρόνια, τρόφιμα, είδη καθαρισμού και άλλα είδη καθημερινής χρήσης, έφθασαν σε φορτηγά των Ηνωμένων Εθνών. Το ρόλο των εκφορτωτών ανέλαβαν τα ίδια τα λιγοστά μικρά παιδιά, που δεν γνώρισαν την ευμάρεια και την απληστία των ελεύθερων περιοχών. Τα ανήλικα έχουν άγνοια για την απόλυτη αφθονία των υλικών αγαθών που για άλλα παιδιά είναι δεδομένη, αφού σε αυτά φθάνουν μόνο τα απολύτως απαραίτητα. Οι ηλικιωμένοι, αδιαμαρτύρητα και για ώρες, αναμένουν καρτερικά ν’ ακούσουν το όνομά τους, για το δικό τους πακέτο. Τα χριστουγεννιάτικα εδέσματα, όπως μελομακάρονα και κουραμπιέδες, χαροποίησαν μικρούς και μεγάλους.

Οι μαμάδες εξακολουθούν εις πείσμαν της κατοχής να διατηρούν τις συνήθειες των Χριστουγέννων, τα ήθη και τα έθιμα. Όπως μας ανέφεραν, κάθε χρόνο τέτοιες ημέρες φτιάχνουν γεννόπιτες, χριστουγεννιάτικα κέικ, μελομακάρονα, κουραμπιέδες και άλλες γιορτινές λιχουδιές. Από τα μέτρα του κατοχικού στρατού στα οδοφράγματα, να κατάσχονται όλα τα προϊόντα που αγοράζονται στις ελεύθερες περιοχές, δεν εξαιρέθηκαν οι εγκλωβισμένοι.
Στο οδόφραγμα της ντροπής, οι εντεταλμένοι του Αττίλα κατέσχαν από τους εγκλωβισμένους όλες τις ποσότητες κρέατος, τυριών και άλλων χρειωδών, που αγόρασαν από τις ελεύθερες περιοχές για να περάσουν όσο μπορούσαν με ενισχυμένο το γιορτινό τραπέζι.

Αμείλικτοι και χωρίς ίχνος συναισθημάτων, οι ψευδοαστυνομικοί πέταξαν στα σκουπίδια ό,τι αγόρασαν οι εγκλωβισμένοι για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι.
Παρά την οδύνη της σκλαβιάς τους, οι εγκλωβισμένοι μας έστειλαν τις ευχές τους σε όλον τον κόσμο για υγεία, Καλά Χριστούγεννα, και ευχήθηκαν με την καρδιά τους, να ‘ναι τα τελευταία στην κατοχή και να ελευθερωθεί αυτός ο μαρτυρικός τόπος, το συντομότερο.

στη φθορά του χρόνου το κατεχόμενο Μοναστήρι του Αποστόλου Αντρέα. Ετοιμόρροπο, με μόνα στηρίγματα πρόχειρες μεταλλικές κατασκευές, το σύμβολο του Χριστιανισμού κατάντησε έρμαιο των κατακτητών που εμποδίζουν την αναστήλωσή του. Οι εγκαταστάσεις κινδυνεύουν να γκρεμιστούν, αν δεν αρχίσουν σύντομα οι εργασίες για την αναστήλωσή του.

Η κατάσταση είναι άθλια, μας εξήγησε η για χρόνια καθημερινή φροντίστρια, σύζυγος του ιερέα. Για την αναστήλωση, μας ανέφερε, είναι όλα έτοιμα, όμως οι Τούρκοι δεν δίνουν άδεια, επικαλούμενοι στρατιωτικό νόμο, που δεν δίνει άδεια για την αναστήλωση του Μοναστηριού. Τα σάπια μπαλκόνια πάνω ακριβώς από την είσοδο του Μοναστηριού, που είναι έτοιμα να καταρρεύσουν, θέτουν σε άμεσο κίνδυνο τούς πιστούς που ταξιδεύουν στην κορυφή της Καρπασίας για να προσκυνήσουν, να κάνουν το τάμα τους στον θαυματουργό Άγιο και να πάρουν λίγο από το Αγίασμα.

Η φθορά στο πέρασμα του χρόνου είναι εμφανέστατη στο σύμβολο του Χριστιανισμού, που κατάντησε έρμαιο των κατακτητών οι οποίοι εμποδίζουν με κάθε φθηνή δικαιολογία την αναστήλωσή του. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι Τούρκοι εξέφρασαν την επιθυμία να κτίσουν μουσουλμανικό τέμενος στο χώρο του Μοναστηριού, διότι, όπως ισχυρίζονται, περπάτησε εκεί ο φίλος του Μωάμεθ και ότι το αγίασμα το ανακάλυψε δήθεν ο φίλος του Μωάμεθ και όχι ο Απόστολος Αντρέας.

Καθημερινός επισκέπτης του μοναστηριού για 48 χρόνια, ο πατήρ Ζαχαρίας. Λειτουργεί καθημερινά το Μοναστήρι, δέχεται τους πιστούς με ιδιαίτερη αγάπη και προσεύχεται στον Απόστολο Αντρέα να ελευθερωθεί ο τόπος μας. Εικόνες εγκατάλειψης και στον περίβολο της εκκλησίας, όπου οι ξενώνες, αλλά και τα βοηθητικά δωμάτια είναι πλέον χωρίς πρόσβαση. Μοναδικοί τους επισκέπτες, οι γάτες και τα περιστέρια.

Οι μεταλλικές πρόχειρες κατασκευές, στηρίζουν για λίγο ακόμα το πολιτιστικό αυτό στολίδι, στην ακριτική Καρπασία. Εκμεταλλευόμενοι ακόμη και την πίστη των Χριστιανών, αλλά και τους επισκέπτες κι αυτό, οι κατακτητές έστησαν τα παραπήγματά τους έξω από το Μοναστήρι, πουλώντας σουβενίρ και άλλα αντικείμενα. Χαρακτηριστική είναι και η εικόνα των γαϊδουριών λίγο πιο κάτω. Τα συμπαθή και υπομονετικά τετράποδα βόσκουν αμέριμνα στα κατεχόμενα εδάφη, μη γνωρίζοντας πόσους αφέντες άλλαξαν…

http://friendfeed.com/?auth=tZlXYUzu6VRfmpfW&format=atom

Η νύμφη του Θερμαϊκού 38η στους "must" προορισμούς για το 2011

Την 38η θέση στη λίστα των New York Times, με τους 41 προορισμούς, που πρέπει να επισκεφτεί κανείς το 2011, καταλαμβάνει η "νύμφη του Θερμαϊκού", όπως ανακοινώθηκε την Παρασκευή (07/01).

Για την συμπρωτεύουσα  η εφημερίδα αναφέρει την ακμάζουσα πολιτιστική ζωή της πόλης κάνοντας ειδική μνεία  στη μη-κερδοσκοπική Dynamo Project Space που διοργανώνει και φιλοξενεί εκθέσεις, εργαστήρια, διαλέξεις, performance και πειραματικές εκδόσεις από το χώρο των εικαστικών, της αρχιτεκτονικής, και του design από την Ελλάδα και το εξωτερικό.

Επίσης αναφέρεται στην κολεκτίβα Σφήνα που σκοπό έχει την οργάνωση "σουρεαλιστικών" εκδηλώσεων, στους δρόμους της πόλης και στην εταιρία deisgn 15173 που σχεδιάζει λάμπες και άλλα αντικείμενα που παραπέμπουν στο Bauhaus αλλά και στον Joan Miro…

Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, οι απευθείας πτήσεις της British Airways από το Λονδίνο αλλά και η έλευση του νέου δημάρχου Γιάννη Μπουτάρη που προωθεί μια σειρά δράσεων στον πολιτισμό και τον τουρισμό, θα δώσουν μια επιπλέον ώθηση στην πόλη.  Σ.Π. : Άντε μπάρμπα-Γιάννη , με τέτοιες διασυνδέσεις βλέπω και αδελφοποίηση οσονούπω με το Ν.Υ., απ την άλλη μεριά του Ατλαντικού ! Δεν είναι κακό ! Δώστα όλα !

Ακολουθεί πλήρης η λίστα:

1. Σαντιάγκο, Χιλή

2. Νήσοι Σαν Χουάν, Ουάσινγκτον, ΗΠΑ

3. Κο-Σαμούι, Ταϋλάνδη

4. Ισλανδία

5. Μιλάνο, Ιταλία

6. Γεωργία

7. Λονδίνο, Μεγ. Βρετανία

8. Λορέτο, Μεξικό

9. Παρκ Σίτυ, Γιούτα, ΗΠΑ

10. Κάλι, Κολομβία

11. Δούναβης

12. Νισέκο, Ιαπωνία

13. Οάχου, Χαβάη, ΗΠΑ

14. Αντβέρπη, Βέλγιο

15. Μελβούρνη, Αυστραλία

16. Τλέμσεν, Αλγερία

17. Σόπο & Γκντανκ, Πολωνία

18. Ερζουρούμ, Τουρκία

19. Χιντεραμπάντ, Ινδία

20. Μάντσεστερ, Μεγ. Βρετανία

21. Τάλιν, Εσθονία

22. Νήσος Φόγκο, Καναδάς

23. Σιγκαπούρη

24. Πορτ Γκάλιμπ, Αίγυπτος

25. Ουίστλερ, Καναδάς

26. Γκιμάρεζ, Πορτογαλία

27. Ολύμπικ Παρκ, Ουάσινγκτον, ΗΠΑ

28. Δρέσδη, Γερμανία

29. Ουαλιδία, Μαρόκο

30. Ζανζιβάρη

31. Κολόνια ντελ Σακραμέντο, Ουρουγουάη

32. Τοζέρ, Τυνησία

33. Χανγκζού, Κίνα

34. Ιρακινό Κουρδιστάν

35. Ντούρχαμ, Βόρεια Καρολίνα, ΗΠΑ

36. Κόσοβο

37. Πινγκγιάο, Κίνα

38. Θεσσαλονίκη

39. Οκινάουα, Ιαπωνία

40. Βουδαπέστη, Ουγγαρία

41. Μαϊάμι, Φλόριντα, ΗΠΑ

http://friendfeed.com/?auth=tZlXYUzu6VRfmpfW&format=atom

Ο ύπνος του “δικαίου”…..

Τελικά ,το “καλύτερα μερικά στρέμματα λιγότερο αρκεί να κοιμόμαστε ήσυχοι” , αποδεικνύεται και εκ των πραγμάτων ότι όντως ειπώθηκε τότε δια στόματος  παιντιού. Εντάξει κ. πρωθυπουργέ μας ,από  εδώ και εξής θα μπορείς να κοιμάσαι τον ύπνο του δικαίου…. Εξευμενισμός του ”θηρίου” είναι η “πάγια” τακτική της κυβέρνησης. Κι αέρας σύμμαχός της “παίρνει τα πανιά” σύμφωνα με τον αντιπρόεδρό της….

Xάνεται το Αιγαίο, άνευ μάχης.. 

Το νομοσχέδιο που ανακοίνωσε στις 21 Δεκεμβρίου 2010 η ελληνική κυβέρνηση, για την ίδρυση φορέα έρευνας υδρογονανθράκων, αναμένεται να ψηφιστεί στη Βουλή εντός του Ιανουαρίου 2011. Το νομοσχέδιο, με το οποίο ιδρύεται η «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΑΚΩΝ – ΕΔΕΥ ΑΕ», κάνει λόγο για πιθανολογούμενα κοιτάσματα που «θα μπορούσαν να καλύπτουν το 1/3 των ενεργειακών αναγκών της χώρας τα επόμενα 30 χρόνια». Με δεδομένη ετήσια κατανάλωση 120 εκατομμύρια βαρέλια, η απόδοση υπολογίζεται στα 40 εκατομμύρια βαρέλια ετησίως και η συνολική παραγωγή για την 30ετία στα 1,2 δισ. βαρέλια.

Στο νομοσχέδιο δεν υπάρχει τίποτα συγκεκριμένο που να αφορά σε συγκεκριμένες περιοχές ερευνών ή σε περιοχές παραχωρήσεων προς εκμετάλλευση. Να διευκρινιστεί  το γεγονός ότι ο υπό ίδρυση φορέας δεν θα κάνει δικές του έρευνες, αλλά θα παραχωρεί δικαιώματα έρευνας και εκμετάλλευσης σε κοινοπραξίες επιχειρήσεων.

Όλα φωτογραφίζουν επικείμενη ελληνοτουρκική συνεννόηση στο Αιγαίο, στη βάση των αξιώσεων των Τούρκων. Το πλαίσιο της διευθέτησης, το έχει ήδη περιγράψει ο Τούρκος υπουργός Επικρατείας Ε. Μπαγίς, εκφράζοντας την εκτίμηση ότι οι δύο χώρες είναι πολύ κοντά σε συμφωνία συνεκμετάλλευσης του ενεργειακού πλούτου του Αιγαίου, με ποσοστά 50-50. Μάλιστα, έχει… προτείνει στις «διαφιλονικούμενες» περιοχές «να φτιάξουμε πλατφόρμες πετρελαίου και αυτές να γίνουν πλατφόρμες επίλυσης των διαφορών», ανοίγοντας έτσι το δρόμο για ανάλογες διευθετήσεις συνολικής συνδιαχείρισης του Αιγαίου και σε στρατιωτικό επίπεδο.

Πρέπει να γίνει σαφές και στον τελευταίο Έλληνα, πως, όταν γίνεται λόγος για συνεκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων (πετρέλαιο και φυσικό αέριο) του Αιγαίου και της Ανατ. Μεσογείου, αυτό δεν αφορά κάποιες θαλάσσιες περιοχές οι οποίες ανήκουν στις δύο χώρες ή έστω τελούν υπό καθεστώς αμφισβήτησης. Πρόκειται για περιοχές που ανήκουν ξεκάθαρα στην Ελλάδα, με βάση τους ισχύοντες κανόνες του Διεθνούς Δικαίου (Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982). Από αυτήν τη σκοπιά, η όποια σχετική συζήτηση έχει σαν προαπαιτούμενο από την πλευρά της Ελλάδας την απεμπόληση των κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Υπάρχουν  ενδείξεις ότι η ίδρυση του εν λόγω ελληνικού φορέα διαχείρισης υδρογονανθράκων συνδέεται με όσα έχουν δρομολογηθεί περί ελληνοτουρκικής συνδιαχείρισης στο Αιγαίο. Η ίδρυση του φορέα έρχεται να πατήσει πάνω στα απαράδεκτα (για να μην πούμε εγκληματικά) κενά της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, καθώς δεν έχει κηρυχθεί ελληνική ΑΟΖ. Με δεδομένο ότι τα πιθανολογούμενα προς εκμετάλλευση κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου βρίσκονται στην υφαλοκρηπίδα έξω από τα εθνικά χωρικά ύδατα, εάν δεν προηγηθεί ο ορισμός της ελληνικής ΑΟΖ, τότε ο υπό ίδρυση φορέας δεν θα έχει άλλο πεδίο δράσης πέρα από το Ιόνιο.

Έχει επικαθήσει, σε Μαξίμου και ΥΠΕΞ, στρατηγική απαξίωσης και εγκατάλειψης των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων σε ελληνικούς θαλάσσιους χώρους. Η απαξίωση αυτή, που με συνέπεια υπηρέτησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ από το 1974 και μετά, περιλαμβάνει τη μη ανακήρυξη ελληνικής ΑΟΖ, τη μη επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτ. μίλια, τη μη κατοχύρωση της αρμοδιότητας έρευνας και διάσωσης, την άνευ όρων εκχώρηση στο ΝΑΤΟ της ευθύνης για τον επιχειρησιακό έλεγχο του Αιγαίου.

Ειδικά για την ΑΟΖ, όλα αυτά τα χρόνια, οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν έχουν προβεί σε καμία ενέργεια ορισμού και ανακήρυξης της ελληνικής υφαλοκρηπίδας – Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Η Ελλάδα μόνο με την Ιταλία έχει υπογράψει σχετική συμφωνία, το 1970, για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας (δεν υπήρχε τότε η έννοια της ΑΟΖ) του Ιονίου και της προέκτασής της προς νότο στην ανοιχτή Μεσόγειο. Ανάλογη συμφωνία έχει μονογραφεί με την Αλβανία, αλλά η αλβανική πλευρά την ανακάλεσε – με υπόγεια παρέμβαση και της Τουρκίας – καθώς γινόταν εφαρμογή των όσων προβλέπει η Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας που αναγνωρίζει ίσα δικαιώματα στην ΑΟΖ και των νησιών.

Εντύπωση προκαλεί, επίσης, το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν έχει υπογράψει τέτοια συμφωνία με την Κύπρο, παρόλο που η δεύτερη έχει υπογράψει με άλλες χώρες. Βέβαια πρόκειται για πρόβλημα της Ελλάδας και όχι της Κύπρου, αφού το όλο ζήτημα σχετίζεται με το θέμα της ΑΟΖ του Καστελόριζου. Η εκκρεμότητα αυτή έρχεται να ενισχύσει τις τουρκικές θέσεις σύμφωνα με τις οποίες το Καστελόριζο δεν έχει δικαίωμα στην ΑΟΖ.

Η Τουρκία αμφισβητεί συνολικά την ελληνική ΑΟΖ ανατολικά της γραμμής Ρόδος, Κάρπαθος, Κρήτη και διεκδικεί έτσι στο σύνολό της την ΑΟΖ της Ανατ. Μεσογείου βόρεια της ΑΟΖ της Αιγύπτου. Το Καστελόριζο είναι το πρόσχημα, καθώς αυτό που λέγεται περί εξαίρεσής του από τις ελληνοτουρκικές διαπραγματεύσεις και τις διευθετήσεις που έχουν δρομολογηθεί για τα ζητήματα του θαλάσσιου χώρου, δεν αφορά μόνο το συγκεκριμένο ελληνικό νησί, αλλά όλο το θαλάσσιο χώρο ανατολικά της προαναφερθείσας γραμμής Ρόδου, Καρπάθου, Κρήτης. Φυσική συνέπεια αυτών των επιλογών είναι να μην υπάρχει αντικείμενο συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου.

Τελικά αυτό που προωθείται μήπως είναι η επαναχάραξη συνόρων και η συρρίκνωση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων σε βυθό, θάλασσα και αέρα; Εξευμενισμός του ”θηρίου” είναι η τακτική της Αθήνας, μόνο που ο τουρκικός αναθεωρητισμός είναι ακόρεστος. Το ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α. παραπέμπει, για πολλοστή φορά, στον πάντα διαχρονικό Θουκυδίδη…  elkeda.gr

http://exomatiakaivlepo.blogspot.com/2011/01/x.html

http://friendfeed.com/?auth=tZlXYUzu6VRfmpfW&format=atom

Εγώ ο Εφιάλτης τους

Οι πολλοί δεν με γνωρίζουν μα όλοι ξέρουν το παιδί μου.

Δημοκρατία! Όλοι οι θεωρητικοί την μελετήσανε για να την γνωρίσουν. Αλλοι την αγάπησαν άλλοι την μίσησαν. Οι κοινωνικοί αναμορφωτές την φέραν στα μέτρα τους, σκίζοντας και ράβοντας την. Αφού  φτιάξανε όλοι απο μία για να μπορέσουν να χωρέσουν τις αδυναμίες και τα άρρωστα πάθη τους, ισχυρίστηκαν πως αυτοί μόνο έχουν την αποκλειστική πατρότητα.

Το παιδί μου, το θάψανε κάτω απο τόνους λάσπης για να μην το βρεί κανείς να το συγκρίνει. Εγώ ένας άγνωστος με ένα τρομερό όνομα, χωρίς ιστορία, ούτε ανάμνηση. Ο Εφιάλτης ο γιός του Σοφωνίδου!

Η γέννηση της Δημοκρατίας. Μια στιγμή που η ανθρωπότητα δεν θα ξεχάσει ποτέ. Έφερα την εξουσία στους πολίτες. Μιά εξουσία χωρίς πάτρωνες. 140 χρόνια άφησε τον κόσμο κατάπληκτο δείχνοντας τον άνθρωπο στην πληρότητά του, ελεύθερο και ισχυρό. Ο πολίτης δικαστής, νομοθέτης, και οπλίτης για να διατηρεί αυτές τις ιδιότητες.

Δεν την έβγαλα απο το μυαλό μου αλλά απο τον λαό, και αυτό συνιστά τον μεγαλύτερο τρόμο των εξουσιαστών. Η Δημοκρατία δεν είναι  εφεύρεση για να προσπαθήσεις να εφαρμόσεις στους ανθρώπους και οι άνθρωποι να αποδεχτούν. Είναι Φύση. Είναι η ανθώπινη φύση που επιζητά την ελευθερία απο την εξουσία αλλά και την εξουσία για την προσωπική ισχύ. Στην Δημοκρατία αυτά γίνονται μαζί! Εξουσία γιά όλους με κλήρωση. Εξουσία στους πολίτες για να μην τους κυβερνάνε μονάρχες ή ολιγαρχίες. Ουδείς στο σβέρκο των ελευθέρων!

Ο Λαός μετά την νίκη μας στην Σαλαμίνα θέλησε την κατάλυση του καθεστώτος των γαιοκτημόνων. Η διοίκηση του Άρειου Πάγου συγκέντρωνε τα συμφέροντά τους. Μπήκα μπροστά μαζί με τον Αρχέστρατο. Οδήγησα όλους του Αρεοπαγίτες στην βάσανο του Λαϊκού Δικαστηρίου. Δεν άφησα κανένα να αποχωρήσει απο την έδρα του χωρίς να απολογηθεί στην Ηλιαία με την κατηγορία της κακοδιοίκησης. Κίνησα δίκες και έστειλα πολλούς στον θάνατο.

Έγινα ο Εφιάλτης  στα όνειρά τους…. Όσοι κλέψαν το δημόσιο είχανε λόγο να τρέμουν και μόνο στή θύμησή μου. Με βλέπανε να τους καταδιώκω και να τους συλλαμβάνω, να τους καθίζω στο σκαμνί και να ρωτώ: Πόθεν έσχες; Γιατί λείπουν τόσα απο το δημόσιο ταμείο; Πού βρήκες τόσα χρήματα εσύ;, Μας έκλεψες, μας αδίκησες τώρα θα κριθείς. Χιλιάδες οι Ηλιαστές, με κλήρωση επιλεγμένοι την τελευταία ώρα για να μην μπορούν να λαδωθούν απο τους κατηγορούμενους. Η καταδίκη αναπόφευκτη. Ο Νόμος απόλυτος, είς Θάνατον.

Το όνομα μου συνώνυμο της αγωνίας στον ταραχώδη ύπνο των αδίκων. Ο τρόμος των επαγγελματιών της πολιτικής των ολιγαρχών πάντα ο ίδιος. Να μην σηκώσει ο λαός κεφάλι και πάρει την δικαστική εξουσία για να τους περάσει απο δίκη. Διότι τα εγκλήματα τους πολλά και το σφάγανο βέβαιο. Γιαυτό δεν με γνωρίζετε. Η ιστορία τους με αποσιώπησε.

Ήμουν αδιάφθορος πατριώτης και δίκαιος προς την Πολιτεία. Φτωχός και αλήθεια είναι αυτό ούτε ντροπή, ήμουν αξιοπρεπής και δεν δέχτηκα βοήθεια απο κανέναν. ’καπτος στην απαίτηση των ευθυνών τους, διώκτης. Μόρφωση απέκτησα μεγάλη και  φιλόσοφος έγινα..

Η φιλοσοφία μου έλεγε αντίθετα με του Σωκράτη πώς και ο πιό αγράμματος άνθρωπος μπορεί να τα καταφέρει αν η θέση του έχει ευθύνη και το λάθος του μπορεί να επισείσει  δημόσια τιμωρία. Η ιδέα για την οποία αγωνίστηκα ήταν πώς η Δημοκρατία κανει ενάρετο τον άνθρωπο όταν την ασκεί, όπως κάνει γυμνασμένο το σώμα η παλαίστρα. Όπως άλλοι λιγότερο αλλοι περισσότερο χτίζουν το κορμί τους και δεν βλάπτωνται, ούτως και στην Δημοκρατία μου αρκετοί διακρίνονται αλλά όλοι ωφελούνται.

Αυτή την φιλοσοφία θεώρησα άξια και τον εαυτό μου ικανό να την υπερασπιστώ δημόσια. Προετοίμασα την επανάσταση με προσοχή. Ο Κίμων με τον στρατό που υποστήριζε τους ολιγαρχικούς ήταν στην Μεσσηνία, ενώ το ναυτικό ήταν στον Παιραιά αγκυροβολημένο.

Αυτή ήταν η στιγμή. Κάλεσα τον λαό στην Εκκλησία του Δήμου και του ζήτησα να αναλάβει την εξουσία απο τους ευγενείς. Σε αυτήν την ιστορική Εκκλησία ο λαός συμφώνησε και βαδίσαμε στον ’ρειο Πάγο. Ευθύς τις πολιτικές εξουσίες του διανείμαμε με τον Αρχέστρατο, άλλες στην Βουλή άλλες στα Δικαστήρια και άλλες τις κρατήσαμε για τον Λαό. Αυτόν το Λαό πλούτισα με πολιτικά δικαιώματα και τα όπλα για να τα υπερασπιστεί. Τώρα ο Δήμος η οργανωτική δομή του Λαού θα κυβερνούσε, και έτσι έγινε.

Αυτήν την επανάσταση που στό όνομά της έκτοτε οι πολιτισμένες κοινωνίες περιστρέφονται την έκανα αναίμακτα. Δεν αντιστάθηκαν σε ένα Λαό ενωμένο και αποφασισμένο με τον στρατό μακριά. Ο Κίμων γύρισε αλλά δεν δοκίμασε να χτυπήσει την επανάσταση. Τον εξορίσαμε λίγο αργότερα ώς εχθρό του Λαού. Η Σπάρτη μας φοβήθηκε και μας έδιωξε απο την συμμαχία της στην πολιορκία της Ιθώμης φοβούμενη τα νέα μας πολιτικά ήθη.

Συγκρούστηκα με τα συμφέροντά τους, πολέμησα την κακία τους και τους έγινα μισητός. Μόνο αν ήμουν Θεός δεν θα μου κάνανε κακό απλά γιατί δεν θα μπορούσανε. Εμένα με σφάξανε πληρωμένοι δολοφόνοι τους την νύχτα. Κανείς τους δεν βρήκε κατι επιλήψημο να μου προσάψει όσο και να το επιθυμούσανε.

Αυτό που κάνανε οι δειλοί είναι να βάλουν τους θεωρητικούς της εξουσίας των ολιγαρχών να μαγαρίσουν το παιδί μου την Δημοκρατία.Θέλησαν να περάσουν την αποψη πως η Δημοκρατία ήταν συνέχεια της πολιτικής γραμμής του δημοκρατικού κόμματος.

Πρώτα είπαν πώς είχα μέσα στον ’ρειο Πάγο δικό μου άνθρωπο, τον Θεμιστοκλή για να τον εμφανίσουν ώς κοινό καταδότη. Έτριζε τότε  η έδρα του κάτω απο τα πόδια του. Επρόκειτο να δικαστεί για συνεννοήσεις με τους Μήδους απο τους Αρεοπαγίτες. Τους μηνυσε πώς θα τους υποδείξει καποιους συνομώτες κατά του πολιτεύματος, δηλαδή εμένα τον Αρχέστρατο και τους δικούς μας και τους οδήγησε στο αρχηγείο μας. Αν ήταν αλήθεια αυτό δεν θα υπήρχε η Δημοκρατία, θα με είχανε εκτελέσει. ’λλωστε όταν έκανα το κίνημα ο Θεμιστοκλής ήταν εξορία, και πίσω εμείς δεν τον καλέσαμε.  Δεν ήταν δικός μας, ήθελε την παλιά δημοκρατία του Κλεισθένη.  Εγώ ήθελα αυτην που είναι για όλους.

Μετά είπαν αυτο που νομίζει ακόμα και σήμερα ο περισσότερος κόσμος. Πώς ήμουν βοηθός και όργανο του Περικλή και πως έδρασα μετά απο εντολή του! Δεν έπεισαν όμως τον κόσμο και αλλάξαν γραμμή. Ισχυρίστηκαν πώς είμασταν συναρχηγοί που εκμεταλευτήκαμε την απουσία του Κίμωνα στην αριστοκρατική ηγεσία και πως μετά την δολοφονία μου ο Περικλής πήρε τα πρωτεία. Ουδεν ψευδέστερο! Εγώ απελευθέρωσα τον λαό απο τα δύο κόμματα, με το κίνημα μου. Χαριν αυτού του λαικού αναίμακτου πραξικοπήματος ο λαός χειραφετήθηκε. Έγινα ηγέτης του δημοκρατικού κόμματος για να καταλύσω την εξουσία των γαιοκτημόνων και όχι του δημοκρατικού κόμματος. Εκείνη την ίδια ημέρα του κινήματος  απο ηγέτης έγινα απλός πολίτης με ίσα δικαιώματα.

Μετά την στρατιωτική ήττα της Δημοκρατίας οι ιστορικοί τους, βάλανε στην θέση του Αθηναϊκού λαού το δημοκρατικό κόμμα και τον Περικλή. Σε τετοιο βαθμό που μια προσωπικότητα θα έθαβε την δημοκρατία, μία θέση στρατηγού που ανανεωνόταν έγινε η «ενός ανδρός αρχή». Ποιός δημοκράτης θα το φανταζότανε τότε, πώς η ιστορία θα παρουσίαζε απόλυτο μονάρχη τον άνδρα που παρακαλούσε κλαίγοντας τους πολίτες-δικαστές για την γυναίκα του. Που δεν μπόρεσε αφού είχε τέτοια εξουσία που του αποδίδουν, να σώσει τους φίλους του απο την καταδίκη σε θάνατο και ο ίδιος να πλήρωνε βαρύτατο πρόστιμο. Ταυτίσαν την δημοκρατία με πρόσωπα για να αλοιώσουν την  ουσία της που ήταν η κατάργηση των προσώπων και την ανάδειξη του λαού ως συλλογική οντότητα. Φτάσανε ακόμα να πούν πως ο ίδιος ο Περικλής με δολοφόνησε ή ανθρωποί του απο φθόνο, και αυτό για να αμαυρώσουν ακόμα περισσότερο τους δημοκρατικούς που σκοτώσαν εμένα τον λατρεμένο, τον αγαπημένο του λαού…

Μετά περάσαν τα πυρά τους στην ίδια την Δημοκρατία. Παρουσιάσαν το καθεστώς των γαιοκτημόνων, το καθεστώς του ’ρειου Πάγου ώς δημοκρατία αλλά και το καθεστώς της Σπάρτης σαν την καλλίτερη δημοκρατία. Μετά αρχίσαν να αποδίδουν τις λαθεμένες πολιτικές αποφάσεις του λαού στην δημοκρατία λές και τα σφάλματα δεν είναι χαρακτηριστικό της ανθρωπότητας. Η σφαγή της Μήλου, η δίκη των Στρατηγών και τόσα δημοφιλή…!! Απο τότε με την λασπολογία περί δημαγωγών περιγράψαν την δημοκρατία όμοια με το αντίθετό της λαοκρατίας.

Θέλω να γίνει γνωστό πως η Δημοκρατία έστεκε μακριά απο τα δύο κόμματα που εκπροσωπούσαν οι δύο κυρίαρχες τάσεις στην τάξη των ευγενών. Οι ολιγαρχικοί θέλαν την κατάργηση του καθεστώτος ισονομίας και ισηγορίας του Κλεισθένη και την αφαίρεση των πολιτικών δικαιωμάτων απο τον λαό όπως την δικαστική αρχή που είχε απο τις μέρες του Σόλωνα. Οι δημοκρατικοί θέλαν να μείνουν αυτά και  ο λαός  να εκλέγει και να ελέγχει τους άρχοντες. Όμως η ανάληψη της πολιτικής εξουσίας απο το δημοκρατικό κόμμα με συναίνεση του λαού δεν είναι δημοκρατία αφού δεν ασκείται απο τον ίδιο τον λαό.

Εγώ  έφερα την αυτοκυβέρνηση, όχι την εκλογή. Ακόμα και αν το δημοκρατικό κόμμα κανει φιλολαϊκή πολιτική δεν είναι λαϊκό, αφού ο λαός δεν ασκεί την πολιτική. Ενώ όταν ο λαός αποφασίσει μέσα απο την Εκκλησία του Δήμου, να επιβάλει στερήσεις ή θυσίες λόγω καποιας ανάγκης ή περιστάσεων η εξουσία του παραμένει δημοκρατική.

Δεν είναι η πολιτική που κανει την Δημοκρατία αλλα ποιός την κατέχει.

Ο Σόλωνας μοίρασε τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις σύμφωνα με την περιουσία της καθε τάξης. Εγώ μοίρασα εξίσου τα δικαιώματα σε όλους αλλά άφησα τις υποχρεώσεις στους πλουσίους. Έτσι ήταν το δικαιότερο γιατί με αυτόν τον τρόπο ούτε άφησα την πολιτική προνόμιο των εμπόρων, ούτε τους πήρα την περιουσία για να την μοιράσω σε αυτούς που δεν είναι στον χαρακτήρα τους. Με αυτόν τον τρόπο οι πολλοί ελέγχαν τον πλούτο των λίγων χωρίς να χρειάζεται να τον αποσπάσουν, και οι λίγοι έγιναν επιτέλους χρήσιμοι πέραν απο τους εαυτούς τους στο σύνολο με τις χορηγίες και την δίκαια φορολόγηση. Ακόμα περισσότερο γιατί αν τους καταργούσα τα μέσα πλουτισμού η οικονομία θα τελμάτωνε σταδιακά γιατί η ατομική ιδιοκτησία όσο φτωχική και να ήταν θα έπρεπε συνεχώς να κοινωνικοποιείται για να διαμοιράζεται. Κανείς δεν θα ήθελε τότε να αγωνίζεται για να σωρεύσει πλούτο, ο φθόνος και η τυραννία θα μετατρέπαν την δημοκρατία σε τυραννία των πολλών. Έτσι στο πολίτευμά μας υπήρχε και η ισότητα αφού δεν επιτρέπαμε μεγάλη οικονομική ανισότητα αλλά και  ελευθερία αφού δεν καταπατούσαμε συμφέροντα.

Δεν μου το συγχώρησαν ποτέ. Με καταδίκασαν στην αιώνια σιωπή. Μαζί με μένα τους λαούς στην άγνοια. Με την φωνή μου θα τους θυμίσω τον αιώνιο Εφιάλτη τους!  Την Δημοκρατία, το Κράτος των Δήμων.

Εφιάλτης του Σοφωνίδου

Φιλόσοφος-ιδρυτής της Δημοκρατίας

Ηγέτης του Κινήματος

Πολίτης της Δημοκρατίας

http://friendfeed.com/?auth=tZlXYUzu6VRfmpfW&format=atom

ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ : Προς “καπάτσους” … η ημέρα της εκκαθαρίσεως δεν είναι μακρυά !

«Ο Γεώργιος Σημίτης πατέρας του πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Σημίτη γεννήθηκε στον Πειραιά το 1899. Αφού σπούδασε στο πανεπιστήμιο Αθηνών, έγινε διδάκτορας το 1928 και το 1936, σε ηλικία 37 ετών εξελέγη υφηγητής του Εμπορικού Δικαίου. Κατά την διάρκεια του Μεταξικού καθεστώτος υπήρξε φιλοβασιλικός και θιασώτης της 4ης Αυγούστου, λόγω δε της φιλίας του με τον Μεταξά διορίσθηκε καθηγητής της Ανωτάτης Εμπορικής με συνοπτικές διαδικασίες. Κατά την διάρκεια της κατοχής διατέλεσε στενός συνεργάτης του αγαπημένου θείου της Μελίνας Μερκούρη, Γεωργίου Μερκούρη. Ο Τελευταίος ήταν αρχηγός του μόνου πολιτικού κόμματος του οποίου η λειτουργία επετρέπετο στην κατοχή: Του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος Ελλάδος. Τον Δεκέμβριο του 1943 ο Γ. Μερκούρης πέθανε αιφνίδια και ο Γ. Σημίτης διαβλέπων την επερχόμενη ήττα του άξονα μετεπήδησε στο ΕΑΜ.»
Ο Πατέρας της Μελίνας Μερκούρη και αδελφός του Γεωργίου Μερκούρη έγγραψε ένα άρθρο αναφορικά με τον Γεώργιο Σημίτη στην εφημερίδα «Ριζοσπαστική Ηχώ» στις 12 Οκτωβρίου του 1944, ημέρα απελευθέρωσης των Αθηνών με τίτλο «Οι Καπάτσοι»:

«Διά μίαν ακόμη φορά διέλαμψε η Ελληνική κουτοπονηριά, την οποία λογιοτίζοντες και μη, ονομάζομεν αθάνατον δαιμόνιον της φυλής. Ιδού λ.χ. όκνον της μαστίζουσης τον τόπον από μίας εικοσαετίας επιτηδιοκρατίας, επεζήτησε και επέτυχε να σφηνωθεί σωρηρόν και αδιακρίτως , εις όλας σχεδόν τας ανωνύμους εταιρίας και ιδιαιτέρως τας τραπεζικάς υπο τον εύηχον τίτλον του νομικού συμβούλου, με αποτέλεσμα να εισπράττει καθόλον το διαρεύσαν μέχρι της Κατοχής, αλλά και μετ΄ αυτήν, και ημείς δεν ηξεύρωμεν πόσα κατά μήνα, πάντως όμως πολύ περισσότερα των όσων, κατά το ισόχρονον διάστημα , εισέπραξε λόγω μισθού το σύνολον των απαρτιζόντων το ανώτατον ημών δικαστήριον, τον Άρειον Πάγον, δικαστών συνυπολογιζομένων και των υπαλλήλων των. Ήδη ο κ. Γεώργιος Σημίτης αλλάζει δια μιας πορείαν. Αντιλαμβάνεται ότι το καθεστώς της εμίσθου ραστώνης, του οποίου και χτες ακόμη ήτο αυτός υπέρ πάντα άλλον ο εκλεχτός, βαίνει βιαίως προς την δύσην του. Και ο υπερεξύπνος κ. Γεώργιος Σημίτης κάμνει τι; Απλούστατα: Εγκαταλείπε οικεία θελήσει, ως αφήνει να πιστεύεται, τα οχυρά του, θέλομεν να είπωμεν τας παντοειδείς θέσεις του, και μεταπηδά εις το στρατόπεδον, όθεν, καθώς τον συμβουλεύει η αλάθητος όσφρησης του, φαίνεται εγγίζουσα του κρατούντος οικονομικού συστήματος η ανατροπή. Γίνεται λοιπόν ο Κ. Γεώργιος Σημίτης –κρατηθείται καλώς εις το καθισμά σας-κοινοκτήμων… Ο κ. Γ. Σημίτης είναι κάθαρμα. Όπως καθάρματα κακού ποιού είναι και η συνομοταξία των υπερεξύπνων, όσοι αφού συνέφαγον και συνεκόπρισαν μέχρι σκασίματος επί δύο τρία έτη, ΕΝ ΣΦΙΧΤΩ ΕΝΑΓΚΑΛΙΣΜΩ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΤΑΚΤΗΤΗΝ,… Η ημέρα της εκκαθαρίσεως δεν είναι μακρυά».
Λίγες μέρες αργότερα ο πατήρ Σημίτης εισέρχετο θριαμβευτής στην Λαμία στο πλευρό του Αρη Βελουχιώτη (πρωταγονιστούντος στο πάνθεο των σφαγέων) με τον βαρύγδουπο τίτλο του Γενικού Διοικητού της Ρούμελης.
Απο σχόλιο του kimon     taxalia

http://friendfeed.com/?auth=tZlXYUzu6VRfmpfW&format=atom